13. Rodzina Summerfield – 3

Chce mi się w trójkę. Kto by pomyślał, że jeden z odcinków durnego spin-offu durnego „The Walking Dead” może być taki inspirujący (ja kocham twd, serio, ale prawda jest taka, że bywa bardzo durne). No a trójeczka nadaje się najbardziej przez „Rajską Wyspę”. No i grafika jakoś tak bardziej mi do tego pasuje. Gdybym jeszcze ogarniała CAW, ech (w internetach nie znalazłam odpowiednich wysp).

Ale wracając do dwójki – zdjęcia zalegają, a ja, już od dłuższego czasu, totalnie nie umiem w pisanie czegokolwiek. Serio, nie potrafię nawet podpisać kilkunastu-kilkudziesięciu zdjęć i męczę tę nocię od x czasu. 

+ Zastanawiam się nad wstawianiem nieco większych zdjęć (takiej wielkości, jaka jest teraz po kliknięciu), byłyby bardziej czytelne… Ale obecna wielkość bardziej pasuje do tego wąskiego pseudoszablonu, a nie chcę go poszerzać, bo lubię kiedy jest wąsko. W sensie nie wystawałyby poza, eee, pole tekstu, ale i tak chyba byłoby mniej estetycznie.  Nie wiem, co z tym zrobić.

Isaac nigdy wcześniej nie był tak wściekły, jak w chwili, w której dowiedział się, że został zdradzony nie tylko fizycznie. I nigdy wcześniej nie czuł się aż tak beznadziejnie, jak chwilę po bójce z Leithem, kiedy wyszedł na świeże powietrze, żeby ochłonąć.
To, że Gilly, jego była dziewczyna, zdradziła go, a potem zachowywała się jak gdyby nic się nie stało, bolało znacznie mniej niż zdrada ze strony najlepszego przyjaciela. Leith miał tyle okazji, żeby porozmawiać z nim szczerze, a Isaac prawdopodobnie by mu – im – wybaczył. Lubił Gilly, ale przyjaźń z dzieciństwa była dla niego ważniejsza niż nastoletnie zauroczenie. Ale Leith milczał na ten temat przez kilka miesięcy i Isaac w tamtej chwili czuł, że już nigdy mu nie zaufa…

Nagle obok Isaaca usiadła dziewczyna, którą ten kojarzył tylko z widzenia.

– Ciężki wieczór, co? – spytała po prostu, a Isaac spojrzał na nią niechętnie, licząc na to, że odczyta jego spojrzenie jako „weź wyjdź”. Ale ona tylko wzruszyła ramionami. – Gwendolyn – rzekła po chwili.

Isaacowi zajęło moment zorientowanie się, o co chodziło tej dziewczynie.

– Isaac – przedstawił się.

Isaac i Gwen zaczęli spędzać ze sobą naprawdę sporo czasu. Isaac czasami miał z tego powodu wyrzuty sumienia, ponieważ odnosił wrażenie, że w ten sposób próbuje zastąpić jakoś brak Leitha.

…a później brak Gilly.

Ale z czasem Isaac zdał sobie sprawę, że naprawdę kocha Gwendolyn. Przy Gilly nigdy nie czuł czegoś takiego.

Pobrali się jeszcze na studiach, szybko i bez wielkiego przyjęcia. Isaac obawiał się reakcji ojca na wieść o tej decyzji, ale Neville przyjął to zaskakująco dobrze (w końcu kochał swojego syna i cieszył się jego szczęściem, chociaż nie zawsze potrafił to właściwie okazać).

Sun polubiła Gwen, a nawet zaczęła traktować ją jak przyjaciółkę. Zwierzała jej się z sekretów i planów na przyszłość.

Isaac rozpoczął pracę w wojsku. Natomiast Gwendolyn z karierą postanowiła zaczekać, ponieważ zaszła w ciążę. (Starkówna nie chce, żeby rodzice byli emerytami, kiedy ich dzieci są nastolatkami – stąd te szybkie ciąże. Ale naprawię to, kiedyś.)

Rodzina wyczekiwała przyjścia na świat kolejnego Summerfielda. Cóż, Gwen i jej brzuch mogli się poczuć rozpieszczani.

Isaac starał się spędzać chociaż odrobinę więcej czasu z młodszą siostrą. Zwłaszcza, że ta wkrótce wybierała się na studia. (Sun zmieniała ubrania, naprawdę. Po prostu robiłam za mało zdjęć i Sun trafiały się akurat w tym ubraniu.)

W Casterly Rock czas płynął szybko i zanim Gwen zdążyła przyzwyczaić się do tego, że zostanie matką, urodziła syna – Lee.

Lee od razu skradł serce babci Meery i dziadka Neville'a. Zresztą… to chyba nic dziwnego?

Gwendolyn z teściami dogadywała się naprawdę dobrze – zwłaszcza z Neville'em, który na początku, z niewiadomych przyczyn, wydawał jej się trochę przerażający.

Przy Lee, Meera nie mogła się nadziwić, jak to możliwe, że została już babcią. Przecież niedawno Isaac i Sun byli małymi dziećmi!

„Małe simy tak szybko rosną” – myślała Gwen, trzymając Lee na rękach. Miała wrażenie, jakby urodziła go zaledwie kilka dni temu, a teraz mogła patrzeć, jak ten raczkuje po podłodze.