18. Rodzina Summerfield – 4, Rodzina Forest – 3

Próbuję coś napisać od ponad tygodnia, ale niespecjalnie mi to wychodzi. Za to pozwalam sobie na spokojne i bezstresowe pochłanianie seriali/slasherów, bo #wakacje. No i gram trochę w simsiory, ha! Moje Casterly Rock zaliczyło kolejną „turę”, a ze zdjęciami na blogu jestem mocno w tyle, więc chyba pora w końcu to naprawić. 

Gwendolyn niemal cały swój czas poświęcała małemu Lee. Gdyby była robotem, najpewniej stałaby nad jego łóżeczkiem przez całą noc. Meera pomyślała, że może Gwen przydałoby się jeszcze inne zajęcie – jakieś hobby albo przyjemna praca. Sama czasami żałowała, że nigdy nie miała innej pracy niż rola matki i żony.

– Słuchaj, Gwen, Lee jest już wystarczająco duży… Nie sądzisz, że powinnaś zająć  się też sobą? Ciągle siedzisz przy małym, nigdzie nie wychodzisz… Wiesz, że ja też mogę go przypilnować… – mówiła niepewnie Meera podczas śniadania.

I jakoś Meerze udało się przekonać Gwendolyn do chwili odpoczynku, a wtedy ona  sama zajmowała się ukochanym wnukiem.

Gwen zaczęła poważnie rozmyślać nad poszukaniem pracy, ale, cóż, zaszła w ciążę i plany związane z pracą musiała odłożyć na później.

Tymczasem Neville i Meera postarzeli się i Neville przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Lee był bardzo grzecznym i spokojnym dzieckiem, ale niechętnym do rozmowy.

Kilka miesięcy później Gwendolyn urodziła córkę – Aishę…

…i jakoś w tym czasie urodziny miał Lee.

Życie Summerfieldów mijało raczej pracowicie. Aisha i Lee dorastali, nie wiedząc co to samotność, czy odtrącenie. Nawet zapracowany Isaac znajdował czas dla dzieci.

Isaac piął się po szczeblach kariery, której tak naprawdę nie znosił. Przy innych zawsze wyglądał na zadowolonego i szczęśliwego, ale w głębi duszy żałował, że jego dorosłe życie (a raczej jedna jego część: zawodowa) tak się potoczyło. Ale przecież nie chciał zawieść ojca…

Lee lubił szkołę i zdobywanie nowej wiedzy, a w wolnych chwilach zaczytywał się w różnych powieściach. (Swoją drogą – Lee, tak samo jak jego ojciec lata temu, postanowił przenieść swoje łóżko do salonu, dopóki Aisha nie przestanie budzić się w środku nocy i zakłócać jego sen.)

Meera i Neville mieli sporo czasu tylko dla siebie, a ich miłość przez te wszystkie lata nie wypaliła się ani odrobinę.

Aisha rosła jak na drożdżach. Dziewczynka odziedziczyła nos po matce.

Isaac starał się poświęcać więcej czasu Aishy, niż niegdyś Lee, kiedy miał zdecydowanie mniej czasu, ponieważ musiał uczyć się umiejętności potrzebnych do awansów.

Meera kochała zajmować się „babciowaniem”…

…a Lee uwielbiał młodszą siostrę…

…i poważne rozmowy z ojcem.

.

Z czasem Cassandra przyzwyczaiła się do tego, że została matką i przestała wracać myślami do przeszłości (a przynajmniej nie robiła tego tak często).

Hmmm. Noah najwidoczniej bardzo dbał o swoją żonę, skoro był nawet skłonny do (częstego!) masowania jej pleców.

Sidney zmienił grupę wiekową…

…mniej więcej w tym samym czasie co Astrid i James.

No a potem były kolejne urodziny Sida, bo Robb Stark to zły człowiek (i ciota, nie zapomnijmy), który wiecznie zapominał o robieniu screenów.

Dziadkowie kochali Sida i cieszyli się, że – mimo wszystko – doczekali się wnuka. Że Sidney istnieje. Kochali go jak własnego syna i Cassie.

Siebie nawzajem również kochali i nie omieszkali się okazywać sobie uczuć nawet przy dziecku stojącym obok.

Cóż, trzeba przyznać, że Astrid i Jamesa wzięło na starość na bardzo romantyczne gesty. Nawet Cassandra wzruszyła się tak, że aż ucałowała liścik.

A tak z ojcami witają się synowie. #najlepszarzeczwsimsach